مدح حضرت زینب(ژولیده نیشابوری١)

عشق از روز ازل آینه دار زینب است
صبر ما از صبر و عزم استوار زینب است

در جهان آفرینش بین زن ها ، روزگار
تشنۀ شهد ولایت از وقار زینب است

جدّ او باشد محمّد باب او باشد علی
 عصمت کبرایِ حق، آموزگار زینب است

کس ندیده داغ روی داغ و غم بر روی غم
آنکه دیده ، قلب زار و داغدار زینب است

از دم گرمش نفس ها می شود در سینه حبس
 اختیار جان مگر در اختیار زینب است

کوفه را تبدیل کردن بر دیار مردگان 

نیست کار هیچ کس این کار کار زینب است

هر که فیض از چشم مستش می کند شرم و حیا
 

شرم از فرط[خجالت شرمسار زینب است

هر بهاری را خزانی هست امّا در جهان

 گر بهار بی خزان خواهی بهار زینب است

کیست زینب آنکه در اوصاف او «ژولیده» گفت

عشق از روز ازل آیینه دار زینب است

مدح حضرت زینب(منزوی)

آنکه با عشق حسینی گشته همدم زینب است
آنکه بر سّر شهادت بوده مَحرم زینب است

 

آنکه شور افکنده با شور حسینی بر جهان
از ازلخو کرده با صد محنت و غم زینب است

 

آنکه نامش زین اَب خوانده رسول کردگار
چون نگویم من صفای اسم اعظمزینب است

 

آنکه بر خوانَد حدیث «اُمّ ایمن» بر امام
من به جرأت گویم آن زن هم حسین هم زینب است

 

آنکه کاخ ظلم و استبداد را با یک خطاب
کَند و افکند از پی و بُن ریخت بر هم زینب است

 

دامن شیر خدا بین ، شیر زن می پرورد

در شهامت برتر از سارا و مریم زینب است

 

آنکه اندر مجلس گردنکشان قد کرد عَلم
چون حسین بر دشمنان یکدم نشد خم زینب است

 

با برادر درد دل میکرد این سان تا سحر

آنکه ریزد از فراقت اشک ماتم زینب است

 

وصف زینب را ز من مشنو بیا در کربلا
خود بین چون حامی ناموسعالم زینب است

 

ملجأ اهل حرم تا ظهر اگر عبّاس بود
شب نگهبان در کنار نهر علقم زینب است

 

پرچمت گر سرنگون شد من نگه میدارمش
غم مخور بعد از تو پشتیبان پرچم زینب است

 

«منزوی» هرگز مزن بیهوده لافِ عاشقی
این حسین تنها یک عاشق دارد آن هم زینب است

«منزوی(ره)»

مدح حضرت زینب(خوشزاد)

خطّ سیر فاطمیّه جای پای زینب است

تا ابد در گوش انسانها صدای زینب است

سینه چاک عبد صالح صالحان عالمند

حضرت عبّاس هم تحت لوای زینب است

حاتم طائی که مشهور است از حیث کرم

در مقام جود و بخشش خود گدای زینب است

در نیستان چون نوای نای نی آمد به گوش

با خودم گفتم نوای نی نوای زینب است

قدر گوهر را که می داند فقط گوهر شناس

یک حسین آگاه از قدر و بهای زینب است

سوختن افروختن باید از او آموختن

بحث خاکستر نشینان از وفای زینب است

گر به سوریه مرا ره نیست ای عارف چه غم

سالها این سینه و این دل سرای زینب است

«سیّد خوشزاد» عاشورائیان را پاس دار

بزم عاشورائیان بزم عزای زینب است

خوشزاد(ره)

مدح حضرت زینب(ژولیده نیشابوری)

زینبم من که جهان واله و شیدایمن است

قلّه قاف فلک منزل و مأوای من است

زینبم من که در اقلیمعفاف ملکوت

سرمه چشم مَلک خاک کف پای من است

منم آن مظهر حُسنی که دو صد یوسف حسن

بی خود از شعشعۀروی دل آرای من است

منم آن شیر زنی کز نظر قدر و شرف

شیوۀ شیر خدا فکر من و رأی من است

منم آن زادۀ زهرا که در اقلیم وجود

گاه ایراد سخن جای علی جای من است

پدرم ناطق قرآن بُوَد و نطق بشر

عاجز از فلسفه و منطق گویای من است

بشنو از شاعر «ژولیده» که گوید همه دم

زینبم من که جهان واله و شیدای من است

«ژولیده نیشابوری(ره)»