شهادت حضرت زهرا-انسانی

تـا عـلــی ماهَـش بـه ســوی قبـــر بُرد

مـاه، رخ از شــرم، پـشـت ابـــــر بُرد 

آرزوهــا را عـلــی در خــــاک کـــرد

خـاک هــم گـویی گــریبـان چاک کرد 

زد صــدا: ای خــاک، جـانـانــم بگیــر

تــن نـمـانــده هیـچ از او، جـانـــم بگیر 

نــاگــهـان بـر یــاری دســــت خــــــدا

دسـتــی آمـد، همچو دست مصـطـفــی 

گـوهــرش را از صــدف، دریا گرفت

احـمــــد از دامـاد خـود، زهــرا گرفت 

گـفـتـش ای تـاج ســر خیــل رُسُــــــــل

وی بَــر تـــو خُــرد، یکسر جزء و کل 

از مــن ایــن آزرده جـانـــت را بـگـیـر

بـازگــردانــدم، امـانــت را بـگیــــــــــر 

بــار دیــگر، هـدیـه ی داور بـگـیــــــــر

کــوثـــرت از سـاقــــی کـوثــــــــر بگیر 

مــی کِـشــد خجلــت عـلــی از محضـرت

یــاس دادی، می دهد نیلوفــرت

علی انسانی

 

شهادت حضرت زهرا-کلامی

بار الها چه کنم گوهرم از دستم رفت

همدم و مونس و غم پرورم از دستم رفت

ماه من در شب تاریک نهان شد در خاک

آخر آن مرغ شکسته پرم از دستم رفت

ناگزیرم دگر از شهر مدینه بروم

چه کنم گر نروم همسرم از دستم رفت

فاتح خیبرم و خانه نشینم کردند

کشته شد فاطمه و یاورم از دستم رفت

درگهم مقتل محبوب جوانمرگ من است

هیجده ساله حمایتگرم از دستم رفت

غسل میدادم و  دیدم بدنش مجروح است

وا مصیبت گل نیلوفرم از دستم رفت

فاطمه یک تنه بر من عوض لشگر بود

موج زد فوج بلا ، لشگرم از دستم رفت

صِهر پیغمبرم و خسته ز جور امّت*  *(صِهر:داماد)

ساقی کوثرم و کوثرم از دستم رفت

دگر از ناله اش اهل وطن آسوده شدند

راحتی بخش دل مضطرم از دستم رفت

آبِ رفته که شنیدست به جو برگردد

عاقبت نور دو چشم ترم از دستم رفت

کاش میبود خدیجه سر قبرش میگفت

وای بر حال علی دخترم از دستم رفت

نفسی میکشم و همنفسی میجویم

درد دل با که کنم دلبرم از دستم رفت

ترسم از آن که بُوَد زندگیم طولانی

سیرم از جان که ز جان بهترم از دستم رفت

گردد از ناله ی زینب جگرم خون شبها

گوید ای وای خدا مادرم از دستم رفت

***استاد ولی الله کلامی زنجانی***

مدح حضرت زهرا(آیت الله وحید خراسانی)

اى بلند اختر که ناموسخداى اکبرى

عقلِ کل را دخترى و علمِ کل را همسرى

زینت عرش خدا پروردۀ دامان توست

یازده خورشید چرخ معرفت را مادرى

آن که بُد مّنت وجودش بر تمام ما سوا

گشت ممنون عطاى حق که دادش کوثرى

تاج فرق عالم و آدم بود ختم رسل

بر سر آن سرور کون و مکان تو افسرى

از گلستان تو یک گُل خامس آل عباست

اى که در آغوش خود خون خدا مى‌پرورى

مقتداى حضرت عیسى بود فرزند تو

آن چه در وصف تو گویم باز از آن برترى

در قیامت اوّلین و آخرین سرها به زیر

تا تو با جاه و جلال حق ، زمحشر بگذرى

بر بساط قُرب بگذارد قدم چون مصطفى

تو بر او هستى مقدم ، گرچه او را دخترى

کهنه پیراهن چو بر سر افکنى در روز حشر

غرقه در خون خدا برپا نمایى محشرى

با چه ذنبىکشته شد مؤوده آل رسول

بود آیا اینچنین ، أجرِ چنان پیغمبرى

قدر تو مجهول و مخفى قبر تو تا روز حشر

جز خدا در حق تو کس را نشاید داورى

شهادت حضرت زهرا(صادقی قمی)

نیش مسماراگر لب به سخن وا می کرد 
آنچه آمد به سر فاطمه افشا می کرد

 
آستانِ در اگر حقّ تکلّم می داشت 
دشمنان را همه زان واقعه رسوا می کرد 

مجری توطئۀ اهل سقیفه که ز خشم 
در آتش زده را با لگدش وا می کرد!

 

درِ آتش زده و سینۀ زهرا هیهات 
زینب از پشت در این صحنه تماشا می کرد

 
بین دیوار و در خانه به زهرا چه گذشت؟ 
کز خدا مرگ به صد ناله تمنّا می کرد

 
به چه جرمی گل امّید علی پرپر شد؟ 
خصم بدکیش چه با شاخۀ طوبیمی کرد؟

 
سند غربت و مظلومی زهرا و علی 
محسن آن غنچۀ پرپر شده امضا می کرد

 
داد بر اهل ولا درس فداکاری را 
آن که یاری ز علی یکّه و تنها می کرد

 
گه ز بازو و گه از پهلوی بشکسته و گاه 
شکوه از ضربت آن سیلی اعدا می کرد

 
بعد از آن واقعۀ تلخ فدک تا دم مرگ 
بر علی صورت نیلی شده اخفا می کرد

 

آب می شد ز جفا شمع وجود زهرا

عالمی غم زده زین ماتم عظمی می کرد

 

«صادقا» کاش که فرزند عزیزش مهدی

تربت گم شدۀ فاطمه پیدا می کرد

«صادقی(ره) – قم»

شهادت حضرت زهرا(خوندل)

ای خاک تیره اینکه به تو می سپارمش

چون جان عزیز دار ، ز جان دوست می دارمش

 

عمری اگر به دیده و دل بود جای او

جبراً کنون به خاک سیه می سپارمش

 

پس با نگار خود در صحبت فراز کرد

گفتا سزد به دل غم تو بر گمارمش

 

زهرا ز باغ وصل تو ناچیده نرگسی

اکنون گُل فراق تو در دل بکارمش

 

دائم اگر وصال نگردد نصیب من

دستی از آن به گردنت ای گل در آرمش

 

تا دشمن از مزار تو بویی نمی برد

ای جان خسته بگذرم و می گذارمش

 

بر تربت مزار تو ای اسوۀ وفا

با خون دل حدیث جدایی بکارمش

 

«خوندل» نه کار توست سرودی که این سخن

ای خاک تیره اینکه به تو می سپارمش

چون جان عزیز دار ز جان دوست می دارمش

زبانحال حضرت علی(عندلیب)

اللهدان ایسترم دوراسان بیر ایاقه سن

باهم گزاخ مدینه طاهانی فاطمه

بویاره لر بلی بولورم ئولدورر سنی

قاره گونه قویار شه مردانی فاطمه

چوخ یاره لر دگوب منه اما یخلیمادیم

یخدی سنون غمون من نالانی فاطمه

هر قدر سسلورم سنی سس ویرموسن نیه

دیندیر گلن بو خانه سی ویرانه نی فاطمه

ایوای منه اجل توزوی قونموش جمالوه

روحون یاخوندی درک ایده جانانی فاطمه

ای کوکب مدینه هله یاتما صبر ایله

تار ایلمه گوزومده کی دنیانی فاطمه

هر سوز باشی ئولوم دیوب اود سالما جانیمه

وصل عالمینده باشلاما هجرانی فاطمه

یوخدور سوزوم که هر یارانان بیرگونی ئولر

درک ایلیر اجل هامی انسانی فاطمه

اما سنون بو سینیله چوخ تیزدی ئولماقین

تیز دور خزان اولا بو گلستانی فاطمه

دورت نازنین بالام آناسیز قالسا نیلرم

کیم دیندیرر او جمع پریشانی فاطمه

بیر اربعین نصیب ایله بو(عندلیبه)سن

یاکربلا و  یا که خراسانی فاطمه 

وصیت حضرت زهرا(روفه گر)

یا علی گل باشیم اوسته گیچدی حدّن انتظاریم 

مجلس وصله عم اوغلی ایلیوب دعوت نگاریم 

رهروان کوی عشقه منده اولدوم رهروانی 

وار مسافرلر سیاقیله وجودیمده نشانی 

تندرودور توسن مرگیم بویوکدور داستانی 

محضر وصلونده بر بر سایماقا وار افتخاریم 

سینمون آئینه سین بار ایلیوب زنگ کدورت 

گوزیاشیم صیقل ویرنده گوسترور بیر اوزگه صورت 

مه شمایلدور جبینونده یازیلمیش حکم فرقت 

تا نظر سالدیم توکوندی گیتدی الدن اختیاریم 

من سپهر عصمته بیر آفتاب شعشعانم 

بر نچه لحظه وصالوئن خیمه سینده میهمانم 

کاروان مرگ عقه من امیر کاروانم 

منزلیم اول بقیعدور بزم یاره رهگذاریم 

خاک غم هر دم الندی باشه غربال فلکدن 

ناله ی واحسرتا گلدی ثریا و سمکدن 

من ابوبکرین ایوینده ایلدیم صحبت فدکدن 

یاغ کیمی قلب ابوبکری اریتدی آه و زاریم 

یانمادی عالم ندن بس اوددا درباریم یاناندا 

تازیانه الده قنفذ حقّیمی دشمن آلاندا 

سقط اولوب محسن لگدکوب اولدی جانیم اولزماندا 

وصل یاره یتماقا وار دلده عمده انتظاریم 

میزبانیم ایستیوبدی عشقیمه نچّه نشانه 

یوزده بیر سیلی یری قولّاردا نقش تازیانه 

ایتمشم موجود منده گوسترم تا میزبانه 

خورد خورد اولموش سینیق پهلومه باخسین نازلی یاریم 

خوابگاه مدفن ظلمتده یاتماقدان خوام من 

دولموشام ئولماق خیالیله حیاتیمدن بوشام من 

باب پیغمبر یانان گوندن وجوداً ناخوشام من 

بعضی سرّی سوزلره سنسن محلّ اعتباریم 

اوج ایدر جنّتدن افلاکه فغان و شور و ینیم 

اوخ دگر قلبین یارار آتدان دوشر بو نور عینیم 

خنجر شمرین دمینده جان ویرر تشنه حسینیم 

عالمی ظلمت دوتار یکرنگ اولار لیل و نهاریم 

سنده منده اولماروق بر گون دیار کربلاده 

خیمه لر تاراجینه شام اهلی ایلله اراده 

خردا قیزلار چوللره قاچسا عم اوغلی پا پیاده 

کیم یغار باغلار طنابه یولّانار شامه قطاریم 

فوج مژگان تک دوشر اوخلار وجودونده نظامه 

گیزلنر جسمی یازالّار سینه سینده غملی نامه 

پیکری قالسون قوم اوسته باشی گیتسون شهر شامه 

قویماسون مجلسده سنسون درّ دندان کباریم 

من حسینی لر ایچینده باغلیم محکم کمنده 

قید اعمال تجسّم شهر ایچینده ویردی بنده 

ایستوری قبرون رفوگر گل آقا لطف ایله سنده 

ایسته بیر وقفه گوراخ نیلر او حق پروردگاریم

وصیت حضرت زهزا(یعغوبی)

ای امامتین آسمانینه بیر مه منوّر عم اوغلی جان

آغلامه، گئجیله گونی منه ایلمه برابر عم اوغلی جان

منده تا نفس وار بیله خیال ایلمه وطنده غریب سن

فکریوه گتورمه کمکسیزم ایل قبیله دن بی نصیب سن

من مریض عشقم منیم بو گون درد عشقیمه سن طبیب سن

تاپشیروب امانت سنه منی حضرت پیمبر عم اوغلی جان

ای وصیّ پیغمبر خدا، وی ولیّ خلّاق کردگار

ایمدی هوش آپاردی بابام گلوب گوردوم عارضینده غبار وار

بار غم بوکوب گوردی قدّیمی منده قالمیوب تاب و اختیار

گوردوم آغلوری، انتظاروام سویلوری او سرور عم اوغلی جان

من شراب عشقین ازل گونی نوش ایدوب او می مست مستیم

ظاهری جهانه گلوب سنون رشته ی علاقنده بستیم

جور و ظلمیدن دل شکسته سن، منده سن کیم دل شکستیم

آتش غمون قلبیمه سالوب سونمیَن بیر آذر عم اوغلی جان

آچمورام سوزون اوستونی نلر چکمیشم یانوب درگهیم منیم

دوشموشم فشاره سخلدی چوخ یاندی بو دل آگهیم منیم

ثانی ووردی سندی قاپی او دم تار و مار اولوب خرگهیم منیم

آشیانیم اود دوتدی قوش کیمی یاندی بال و پرلر عم اوغلی جان

من ریاض عشقونده یاعلی دورت قزل گله باغبانیدیم

زحمتین چکردیم گئجه گونوز دورت گلون، اوزوم شادمانیدیم

نه آنا نه باجی نه قارداشیم وار اودور که من باغری قانیدیم

تک سنی بُلردی امید دل روز و شب بو مضطر عم اوغلی جان

دوقّوز ایلده اولدی سنه منیم هر نه قدر عفو ایله زحمتیم

دوقّوز ایل سنه همسر اولموشام اوج ایدوب منیم شان و شوکتیم

خدمت ایلدوقجا سنه منیم آرتدی حق حضورینده عزّتیم

گَل حلال ایله حقّیوی منه ای بتوله سرور عم اوغلی جان

ایلرم سپر هر بلالره سندن اوتری بو خسته جانیمی

قویمارام حسابه توکوبدولر پشت درده توپراقه قانیمی

دوزمرم دیدیم حالینی گورم منقلبدی روح و روانیمی

شاهد عرضیمون صدقینه اولار ربّ حیّ داور عم اوغلی جان

غسل ویر گئجه دفن و کفنیمی قبریمی ایله گیزلین آغلاما

دفن ایله بیر آز قبریم اوسته دور عارضه دُر اشکی باغلاما

صبر ایله دایان هر مصیبته، هجریمه یانوب سینه داغلاما

آغلاسان مزار ایچه غملنَر حالیوه بو مضطر عم اوغلی جان

دورت بالام آناسیز قالور منیم دوت دله اوزون قویما آغلاسون

زینبیم دوزنمز فراقیمه مانع اولما قوی قاره باغلاسون

مانع اول حسینیم گر آغلاسا، مندن اوتری او سینه داغلاسا

قبر ایوینده قلبیم یانار اولار غملریم مکرّر عم اوغلی جان

دردی اولسا هر کیمسه نون اگر عرض قیلسا گر شیر داوره

دردینه علاج ایلیر یقین دیمیه داخی شخص دیگره

خدمت ایله یعقوبی صدقیله توشه اخذ ایله روز محشره

فاطمه دیه گوز تیکوب بیزه حشریده بو نوکر عم اوغلی جان